ตอนที่ 11 เทียบเชิญ
“เป็นไปไม่ได้ ท่านพ่อรักถนอมข้าเช่นนี้ จะต้องไม่ตอบตกลงแน่!” หลิ่วอวิ๋นฮว๋าย่อมเคยได้ยินมาว่าบุตรชายสาม บุตรภรรยาเอกของชางติ้งโหวร่างกายอ่อนแอตั้งแต่เด็ก หลายปีมานี้มีเพียงไม่กี่คนที่เคยพบหน้าเขา ทั้งยังมีคนกล่าวว่าคุณชายสามผู้ได้รับความรักอย่างเต็มเปี่ยมผู้นี้จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินอายุยี่สิบปี ชางติ้งโหวทำทุกกวิถีทางทว่าอาการป่วยของเขาก็ยังไม่ดีขึ้นแม้แต่น้อย คราวนี้ถึงกับต้องการให้สองตระกูลดองกันเพื่อให้คุณชายสามผู้นั้นสุขใจ
“ผู้คนต่างทราบว่าบิดาของเจ้าให้ความสำคัญแก่น้ำใจไมตรี ชางติ้งโหวมีบุญคุณกับบิดาของเจ้า ดังนั้นการแต่งงานนี้บิดาของเจ้าจึงมิอาจปฏิเสธ”
สีหน้าของหลิ่วอวิ๋นฮว๋าลนลานยิ่งนัก ไม่ นางไม่ต้องการแต่งให้กับถังยาผู้หนึ่งที่กล่าวไม่ได้ว่าตอนไหนนางจะกลายเป็นม่าย หากเป็นเช่นนั้นชีวิตนี้ของนางก็จบสิ้นแล้ว
เหลยซื่อเห็นว่านางหวาดกลัวเข้าจริงๆ จึงถอนหายใจแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ที่รับตัวหลิ่วอวิ๋นซูกลับมา ก็เพื่อเตรียมการในเรื่องนี้”
หลิ่วอวิ๋นฮว๋าตกตะลึง “ความหมายของท่านแม่คือ ให้น้องหกแต่งออกไปแทนข้า? แต่ว่าหากชางติ้งโหวได้รับดวงชะตาของนาง จะยินยอมได้อย่างไรเจ้าคะ”
“หมอตำแยที่ทำคลอดให้อนุสามไม่ใช่ว่าไม่อยู่แล้วหรือ? จะมีผู้ใดล่วงรู้ดวงชะตาของนางกันเล่า ให้ดวงชะตาแก่พวกเขาไปมั่วๆ ก็พอ” ความจริงอีกประการที่เหลยซื่อยังไม่ได้บอก เหตุผลที่เลือกหลิ่วอวิ๋นซูออกมาท่ามกลางเหล่าบุตรีอนุภรรยาทั้งหลาย เป็นเพราะดวงชะตาของนางนั่นเอง
